Faleminderit, zonja Presidente, dhe faleminderit USG DiCarlo për përditësimin.

Unë do të bëj disa pika të shpejta:

Së pari, Shqipëria dënon fuqishëm dhe pa rezerva lëshimin e satelitit të zbulimit ushtarak nga regjimi i DPRK-së dy ditë më parë, e gjashta nga këto përpjekje dhe e para që nga viti 2016.

Së dyti, lëshimi dështoi, por është vetëm një hap tjetër përshkallëzues nga Pheniani dhe një shkelje e pacipë e rezolutave të shumta të Këshillit të Sigurimit të OKB-së. Nuk do t’i numëroj, janë shumë.

Së treti, me sjelljen e saj skandaloze dhe të pamatur, DPRK vazhdon të sfidojë hapur OKB-në, KS dhe komunitetin ndërkombëtar, normat dhe rregullat e vendosura. Kërkon vetëm provokim, destabilizimin dhe përshkallëzimin. Përfshirë duke njoftuar se do të vazhdojë me një tjetër lëshim satelitor.

Së katërti, sa herë që Këshilli i Sigurimit pengohet të ndërmarrë veprime, regjimi ndihet më i fuqizuar për të vazhduar në të njëjtën rrugë. Siç e kemi parë gjatë dy viteve të fundit, receta po funksionon.

DPRK tregon vetëm shpërfillje dhe përbuzje për KS dhe vendimet e saj, gjithnjë e më shumë. Sepse ndihet i mbrojtur, sepse është i mbrojtur. Kjo është e gabuar, krejtësisht e gabuar pasi bie ndesh me atë që përfaqëson ky Këshill.

Na vjen keq që zëri i shumicës së anëtarëve të këtij Këshilli që bën thirrje për një reagim të qartë dhe të fortë ndaj veprimeve të paligjshme, të paprovokuara dhe të pamatura nga DPRK vazhdon të shpërfillet.

Nëse Këshilli vazhdon të tolerojë veprimet e pambrojtura të Koresë së Veriut tani, do të jetë edhe më e vështirë për të reaguar dhe vepruar më vonë.

Nëse ky është qëllimi i vërtetë, ne duhet të dalim menjëherë nga kjo heshtje shurdhuese.

Kolegë,

Ritheksojmë se me pasivitetin e tij, Këshilli i Sigurimit u ka përcjellë luftënxënësve në Korenë e Veriut se për ta veprimet nuk kanë pasoja.

Ne nuk duhet të presim që të ndodhë më e keqja, për të bërë diçka që mund të jetë shumë pak, shumë vonë.

Me pasivitetin e saj në këtë çështje,

Këshilli po dështon që regjimi i DPRK-së të kuptojë kufijtë e politikave dhe sjelljes së tij të papranueshme;
Ajo po dështon të ndihmojë në hapjen e një rruge negociatash, e vetmja mënyrë për të adresuar dhe kontribuar siç duhet në zgjidhjen e krizës;
ajo nuk po arrin të qetësojë vendet fqinje, duke përfshirë popullin e Japonisë dhe Republikës së Koresë;
po dështon detyrën dhe përgjegjësinë e saj thelbësore, po gërryen besueshmërinë e saj.
Ajo po dështon t’i shpjegojë anëtarësimit më të gjerë në OKB se si një shpërfillje e vazhdueshme, e hapur dhe sfiduese e rezolutave të shumta të Këshillit të Sigurimit nga DPRK po i kontribuon paqes dhe sigurisë.
Është koha për të folur, mjafton të jemi të bashkuar.

Populli i Koresë së Veriut nuk ka nevojë për më shumë armë;

rajoni nuk ka nevojë për më shumë provokime,

dhe bota nuk ka nevojë për përshkallëzime më të rrezikshme.

Ajo që nevojitet janë bisedimet përmes diplomacisë së mirëbesimit, për të siguruar një fund të plotë, transparent, gjithëpërfshirës dhe të pakthyeshëm të programit të armëve luftarake, balistike dhe bërthamore.

Vetëm kjo do ta ndihmonte Korenë e Veriut të bëhet një vend normal, të fillojë të zhvillohet dhe të përparojë.

Këshilli i Sigurimit mund të ndihmojë në këtë drejtim, nëse vendos të flasë me një zë dhe me një përgjigje të bashkuar dhe të qartë.

Unë ju falënderoj!