Zonja Presidente,

Falënderoj Emiratet e Bashkuara Arabe që na mblodhën për të diskutuar këtë temë të rëndësishme.

Falenderoj Sekretarin e Përgjithshëm, Imamin e Madh Al-Tayeb, Kryepeshkopin Gallagher dhe znj. Ziaten për njohuritë e tyre të vlefshme.

Diversiteti është një fakt i jetës dhe një nga tiparet më mahnitëse të qytetërimit njerëzor. Gjatë shekujve, ne kemi mësuar ta pranojmë atë jo thjesht si një pashmangshmëri, por më tepër si një pasuri, një forcë.

Me arsimim më të mirë dhe më të mirë, me lëvizshmëri të shtuar njerëzore në një botë gjithnjë e më të ndërlidhur, ne besojmë se diversiteti përbën një lidhje të fortë që lidh njerëzit, të bashkuar në kulturat, historitë, fetë, filozofitë dhe orientimet tona të dallueshme.

Fatkeqësisht, jo të gjithë e shohin kështu.

Ndërsa ne e vlerësojmë diversitetin, forcat e fuqishme kundërbalancuese, ato të frymëzimit të vjetër dhe ato me taktika të reja, përpiqemi të përdorim – ose më mirë keqpërdorim – diversitetin si një shkak për të dëmtuar, urrejtur, diskriminuar, shtypur dhe mbizotëruar. Është një nga sfidat kryesore të kohërave tona me zhvillim të shpejtë.

Aty ku ne shohim një paradoks për t’u trajtuar dhe kuruar: ndarjet dhe mosbesimi ndërsa shoqëritë po bëhen më shumë-etnike dhe multifetare – të tjerët shohin një mundësi për të shënuar gola.

Jemi thellësisht të shqetësuar nga rritja alarmante e fanatizmit, gjuhës së urrejtjes dhe diskriminimit të bazuar në fe, besim, racë, etni ose gjini.

Diskursi radikal dhe gjuha e urrejtjes janë bërë të zakonshme sikur kjo të ishte normalja e re.

Rritja e antisemitizmit dhe islamofobisë, intoleranca e mbushur me urrejtje ndaj diversitetit, duke përfshirë kundër LGBTI, në forma të ndryshme të komunikimit, duke përfshirë përmes internetit dhe mediave sociale, duhet të jetë një shqetësim për të gjithë ne, jo vetëm sepse manifeston mungesën e dhembshurisë. , përulësia, respekti dhe pranimi i të tjerëve, por edhe sepse ajo çon gjithmonë në tensione dhe dhunë.

Të gjithë kemi lindur të lirë dhe duhet të ndihemi të barabartë, pavarësisht origjinës, klasës shoqërore apo etnisë, ngjyrës së lëkurës, Zotit që adhurojmë, pavarësisht gjinisë apo zgjedhjeve që bëjmë në jetë.

Të gjithë fitojnë kur e shohim diversitetin si një pasuri, jo si një kërcënim.

Zonja Presidente,

Nëse e pambikëqyrur, urrejtja mund të ketë efekte të dëmshme në shoqëri, por ajo bëhet vdekjeprurëse kur armatohet për të fituar, ushtruar dhe mbajtur pushtetin.

DA’ESH, për të përmendur formën më brutale dhe më të neveritshme të intolerancës, është mposhtur, por ideologjia dhe tërheqja e saj nuk janë zhdukur.

Armatizimi politik i diversitetit, mentaliteti “ne kundër tyre”, neo-nazistët apo supremacistët, veçimi i njerëzve duke përfshirë emigrantët sipas përkatësisë së tyre etnike, krijojnë thyerje të thella sociale dhe minojnë besimin midis grupeve të ndryshme. Mund të shërbejë për të justifikuar sulmet dhe në rastet më të këqija, si gjatë Holokaustit, për të asgjësuar të padëshiruarit.

Ato që mund të jenë ankesat sociale, ekonomike dhe politike mund të shndërrohen shpejt dhe lehtë në konflikte fetare ose etnike, të cilat më së shpeshti rezultojnë në gjakderdhje.

Sido që të jetë, gjenocidet në Srebrenicë dhe Ruandë na kanë mësuar se sa lehtë dhe shpejt urrejtja dhe propaganda mund t’i kthejë njerëzit, fqinjët dhe miqtë me origjinë të ndryshme, në armiq.

Ne e dimë tani se gabimi më i madh mund të bëjmë të marrim gjërat si të mirëqena.

Zonja Presidente,

Detyra para nesh është të ndërtojmë një front të përbashkët kundër urrejtjes, ksenofobisë, racizmit, mohuesve të gjenocidit dhe të sanksionojmë të gjithë ata që minojnë kohezionin social, nxisin dhunën dhe rrezikojnë paqen. Nuk është e lehtë dhe nuk ka zgjidhje të shpejta.

Ne duhet të jemi vigjilentë, të ngrihemi në këmbë dhe t’i përgjigjemi të gjitha formave të dezinformatave dhe të veprojmë shpejt, sepse keqinformimi, realiteti i shtrembëruar dhe teoritë e kompletimit fluturojnë gjithmonë më shpejt.

Ne duhet të krijojmë një mjedis të përshtatshëm për një shoqëri civile të gjallë dhe media të pavarura dhe të përgjegjshme për të shqyrtuar dhe hedhur poshtë gënjeshtrat dhe strategjitë e urrejtjes, dhe ata që përfitojnë nga përdorimi i tyre.

Njohja e diversitetit kërkon një edukim të fuqishëm qytetar. Qytetarët që e kuptojnë këtë lidhje unitet-diversitet dhe veprojnë në përputhje me rrethanat, nuk materializohen nga qielli; ata janë të arsimuar. Kjo është arsyeja pse ne duhet të investojmë në arsim cilësor, në të menduarit kritik si mburojë kundër urrejtjes, dhunës dhe ekstremizmit në të gjitha format e saj.

Suksesi kërkon gjithashtu qeverisje të mirë dhe transparente, zhvillim, sundim të ligjit, të drejtat e njeriut, barazi, institucione të përgjegjshme dhe drejtësi për të gjithë.

Kërkon përpjekje dhe përkushtim të vërtetë. Është një sfidë e gjithë shoqërisë në çdo vend. Ajo kërkon një qasje gjithëpërfshirëse, duke përfshirë rolin kritik të luajtur nga udhëheqësit fetarë dhe të komunitetit.

Le të jemi të qartë, lufta kundër intolerancës nuk mund dhe nuk duhet të përdoret kurrë si një justifikim për frenimin e lirive dhe justifikimin e represionit.

Pavarësisht se ku jetojmë, ajo kërkon që të mos devijojmë kurrë nga normat tona të përbashkëta, siç janë sanksionuar solemnisht në Deklaratën Universale të të Drejtave të Njeriut.

Zonja Presidente,

Ka shumë shembuj të mirë për t’u njohur dhe ndjekur. Unë do të marr atë që njoh më mirë: situatën në vendin tim.

Shtëpia e komuniteteve të ndryshme fetare, përfshirë myslimanët, ortodoksë, katolikë dhe hebrenj, që jetojnë në respekt të ndërsjellë ka